Atlas Concorde — sytuacja awaryjna w Ugandzie

Wyobrażanie sobie i budowanie przestrzeni publicznej oznacza ożywianie miejsca, które poprawia życie całej społeczności. Takie postępowanie w Afryce wiąże się z refleksjami i podejściami, które sprawiają, że dyrektorzy i twórcy zmagają się z problemami tak rozległymi, jak ich własne sumienie. Przykładem tego jest z pewnością centrum chirurgii pediatrycznej zbudowane w Entebbe ,Uganda , zaprojektowane przez Renzo Piano dla sytuacji awaryjnych. Wszystko powstało w wyniku owocnego spotkania między genoańskim architektem a Gino Stradą, który poprosił go o zaprojektowanie "przerażająco" pięknego szpitala dla swojej organizacji.Problem jest mniej skomplikowany, niż może się wydawać na pierwszy rzut oka. Pewna postawa między ojcowskim a kolonialistycznym skłaniałaby niektórych do przekonania, że każda praca wykonywana w Afryce sama w sobie jest wystarczająco dobra, po prostu poprzez jej podniesienie w miejscu, w którym wcześniej nic nie było. Zamiast tego intencja Gino Strady i Renzo Piano pokazuje, w jaki sposób rygor etyczny może – i powinien – przekładać się na poziom estetyczny, a także na zaangażowanie społeczne. Dla Gino Strady, najwyższa forma szacunku w budowie 'szpitala dziecięcego w Ugandzie – miejsca, w którym połowa populacji ma mniej niż 15 lat, ale w całym kraju jest tylko pięciu chirurgów pediatrycznych – została określona we wniosku złożonym do Renzo Piano o budowę szpitala, który był przede wszystkim "piękny ."

Krótko mówiąc, dla Gino Strady właściwym sposobem pomocy Afryce jest "zrobienie tego samego, co chcielibyśmy zrobić we Włoszech": w tym konkretnym przypadku oferowanie bezpłatnej opieki dzieciom, które jej potrzebują w przyjaznej przestrzeni.

Dla Renzo Piano wyzwanie było dwojakie, chodziło o opracowywanie rozwiązań i zasobów w takim konkretnym otoczeniu oraz skuteczne poszukiwanie piękna, które jest równie funkcjonalne, jak obecne . Kontekst geograficzny sugerował, że architekt wykorzystuje to, co nazywa prawem "trudnej konieczności," wykorzystując to, co jest faktycznie dostępne w kontekście witryny, a tym samym opracowując podejście, które może być powielane w innych podobnych sytuacjach. Dokładniej mówiąc, ściany szpitala nośne zostały wykonane z tego samego wykopanego kamieniołomu ziemnego, aby pomieścić 'fundament budynku i wykorzystywać z odnowioną godnością starożytną technikę terra pisé . Tradycyjny proces, który wykorzystuje mieszankę ziemi tłoczonej, piasku, żwiru, środków wiążących i wody, bez konieczności wysoko wykwalifikowanego personelu, zapewnia bezwładność cieplną zdolną do utrzymania stałej temperatury i wilgotności w budynku. Wytrzymałość mechaniczna ziemi została w tym przypadku poprawiona dzięki zastosowaniu wzoru mieszania – użytecznego obliczenia do identyfikacji danego składu pyłu murarskiego – w celu optymalizacji 'wydajności gleby dziesięciokrotnie powyżej jej standardowych wartości. W ten sposób można uzyskać dobre betonowe. Mówiąc prościej,stare techniki odnowione za pomocą tych samych lokalnych naturalnych materiałów, wraz z mocą innowacyjnej technologii budowlanej.

Projekt architektoniczny łączy się z otaczającą przyrodą, pochyłością nad jeziorem Victoria. Drogi i ważne przestrzenie wokół nich rozciągają się na łagodnych tarasach, zapewniając ciągłość przestrzenną między wnętrzem a otoczeniem. Jest to centralna osmoza w projekcie, ponieważ Renzo Piano chciał**,** aby stały dialog między zielonymi przestrzeniami i drzewami stał się wyraźną metaforą procesu gojenia się młodych pacjentów.

Patrząc na ogólną estetykę szpitala dziecięcego Entebbe Children 's Hospital, widzimy, jak projekt ten stanowi wyraźny hołd dla innego szpitala, tego w Mediolanie: Szpitala Ca' Granda Maggiore. Przestrzeń publiczna opiera się również na prostopadłych przejściach wektorów architektonicznych i intensywnym dialogu między długimi korytarzami a szerokimi kortami. Realizacja dużej pracy publicznej zawsze jest manifestem intencji, z którym strona zlecająca stara się przekazać coś lokalnej społeczności. Nawet w XV wieku książę Francesco Sforza wybrał Antonio Averulino, znanego jako Filarete , toskańskiego architekta, który wezwał Mediolan do polecenia Cosimo de' Medici , zeznał, że pragnie dać Mediolanu budynek zaprojektowany zgodnie z najbardziej zaawansowanymi technikami budowlanymi, dla których podczas renesansu Florence została uznana za bezwzględny punkt odniesienia . Plan piętra Szpitala Maggiore jest czworokątny, a główne wejście – nieco takie jak 'Szpital Dziecięcy w Ugandzie – otwiera się na rozległy dziedziniec centralny zwany Sądem Richiniego , który łączy dwa identyczne podwórza z prawej i lewej strony. Podobnie w Entebbe przestrzenie są podzielone na trzy równoległe budynki, z których najmniejsze, na zaledwie jednym piętrze, działa jako recepcja . Podczas gdy pozostałe dwie, dwupiętrowe konstrukcje biegną wzdłuż boków centralnego dziedzińca i mieszczą sale operacyjne i intensywnej opieki medycznej. Centralny dziedziniec to konkluzja hortu z dużym drzewem, pomijanym przez korytarze i pomieszczenia. Istnieje również strefa zabaw na świeżym powietrzu i ogród z 350 drzewami: jak wspomniano wcześniej,ogrodnictwo to ważny element rekonwalescencji i gojenia się pacjentów'. Nie ulega wątpliwości, że decyzje są zorientowane na zrównoważony rozwój.

Synteza produkowana przez szpital Renzo Piano for Emergency 's szpitalnego łączy zatem lokalną wiedzę specjalistyczną z włoską tradycją. Wszystkie decyzje dotyczące materiałów budowlanych zostały dokonane wspólnie z osobami, które codziennie doświadczały tej konstrukcji. W rzeczywistości to lekarze z różnych oddziałów omawiali z architektami potrzeby i priorytety. Inne wybory były podyktowane kontekstem: decyzja o niewykorzystywaniu drewna, które jest podatne na inwazje owadów i termitów, odegrała ważną rolę, wybierając zamiast tego materiały i komponenty mineralne i metalowe. Sygnatura Renzo Piano jest zatem wyraźnie widoczna w dialogu między solidnością a spójnością konstrukcji terra pisé a lekkością dachu, który składa się z metalowego parasola wspierającego 3000 metrów kwadratowych paneli słonecznych, aby zapewnić pełną autonomię energetyczną szpitala, a także nadwyżkę zasilającą otaczający obszar. Interakcja między ziemią a metalem kojarzy się z kolejną pracą Renzo Piano, **Parco dell Muzyka Audytorium w Rzymie.**Jak w tym przypadku, do dachu wybrano cynk-tytan: "wspaniały materiał, który utrzymuje się przez cały czas."

Według samego Piano jest to szlachetny element, "który należy do historii architektury i miasta, jak widać w starym Paryżu, gdzie dachy są wykonane z galwanizowanej blachy, a pracownicy, którzy je naprawiają, nazywają się cuvreurs . Jest to również materiał, który starzeje się na swój sposób, jak miedź i ołów, w skrócie, jak wszystkie naturalne materiały.

W wyborze **rozwiązań wykorzystywanych do budowy "skandalicznie pięknego "**szpitala – praktycznie pożegnanie przez Renzo Piano ze swoim przyjacielem Gino Stradą w miesiącach po jego śmierci – wykończenia miały kluczowe znaczenie, które jak projekt architektoniczny ponownie przenosi nas do Włoch.Główną koniecznością szpitala jest oczywiście higiena, a zatem materiały potrzebne do zapewnienia i utrzymania jej w czasie. Szczególnie ważne są między innymi kolekcje Atlas Concorde z efektem betonowym, używane na podłogach i ścianach korytarzy 'szpitalnych i sal operacyjnych. Płytki pocelainowe są z natury zdrowym materiałem, który jest łatwy w czyszczeniu i nie wymaga specjalnej konserwacji. Odporne na wstrząsy i zużycie, są całkowicie hipoalergiczne: nie zawierają toksyn ani alergenów, nie emitują lotnych związków organicznych ani formaldehydu, dlatego są idealnym rozwiązaniem dla środowisk medycznych. Istotna rola dla Atlas Concorde w połączeniu z dokładnym wykorzystaniem materiałów to przestrzeń publiczna, która jest użyteczna,funkcjonalna i "skandalicznie piękna ”.